Stranded in Berlin
Toen ik in Deventer in de Eurocity naar Berlijn en Warschau stapte lag er een sympathieke folder klaar van de Deutschland Bundesbahn met het ‘Reiseplan’. Nu veel meer als een plan was het niet. Net over de grens in Bad Bentheim stond het stil en na drie locomotief wissels van de Deutschland Bundesbahn moest er een NS locomotief komen die ons na 2,5 uur verder hielp. Vanzelfsprekend kwam ik veel te laat in Berlijn aan om de aansluiting met de trein naar Warschau te halen. In Deventer nog wat overblijfselen van de klasse maatschappij die Nederland ooit was vastgelegd. Als kind weet ik nog dat ik met mijn tante Toos in Arnhem op het station stond en zij bij de 1e klasse restauratie vroeg naar een perron. Ze wilde altijd alles zeker weten terwijl ze alles altijd zeker wist. Zo’n type was het. De beambte wilde weten of wij 1e klas reisden en bij de ontkenning werden we gesommeerd het maar bij de 2e klas te vragen. Toen ben ik socialist geworden. En nu sta ik op Ostbahnhof Berlin, ook hier is het socialisme uitgestorven. Ben op bevel van de Übersturmbahnführer van de Deutsche Bundesbahn op Berlin Hauptbahnhof uitgestapt om een omboeking voor de trein naar Warschau en een hotelovernachting te regelen. Die trein vertrekt om 05:30 in de ochtend. Dat is dan wel weer op een socialistische tijd. Mijn zelftraktatie van een reeds betaald luxehotel in Warschau kan in vergeten want het Ibishotel aan de overkant van het Ostbahnhof wordt mij geschonken met dank aan de organisatie. Zo’n Ibis is een prachtbeest maar dan hoeven ze die voor de nacht toch niet op te sluiten in zo’n klein hok? Volgens mij heb ik vandaag uit frustratie al meer Co2 uitgestoten dan dat hele vliegtuig naar Warschau gedaan zou hebben.
