Gormandize
Gisteren was ik in Tacuamarembo, de hoofdstad van de Estancia's. De grote boerderijen waar ze per boer duizenden stuks vee hebben rondlopen voor biefstukken. Maar tot mijn grote vreugde ontdekte ik een restaurant met de welluidende naam Tacuamarembo Pescados Tipica. Maar ach, het was wel heel typisch daar. Solomento carne, no pescado, no pollo. Ze hadden gisteren alleen vlees. Mijn keus viel op een entrecote omdat daar expliciet groenten bij stonden vermeld. Paprika, ui en wortel. En een malse entrecotes is, soms, ook wel lekker. Het duurde even maar toen kreeg ik ook iets. Ik dacht even dat ze een halve koe kwamen brengen. Op het bord, wij noemen dat een schaal, lag het beest. Alsof ze een rund dwars in schijven hadden gesneden en die op het vuur gekieperd hadden en daarna op mijn bord gehesen. Ze hadden nog kans gezien om er een paar frietjes langs te leggen en erbovenop lagen wat snippers paprika, meer dan genoeg uienringen en wat (12) speklapjes. De wortels waren op. Ik moet zeggen, de lap smaakte niet slecht. Hij was wat dik zodat er maar hele kleine schijfjes afgesneden moesten worden. Maar er is toch voor een groot katholiek gezin terug naar de keuken gegaan. Ze vroeg nog of het niet smaakte maar ik wreef maar wat over mijn buik en gaf aan dat dat helemaal opeten echt niet tot mijn mogelijkheden behoorde. Dat vond ze vreemd.
De afgelopen nacht was onrustig, vanwege dat beest in mijn maag natuurlijk. Vroeg was ik weer 'on the road' en zag zowaar een aantal gaucho's druk in de weer met koeien op te drijven voor transport naar de koelhuizen. Wat er verder aan vrachtverkeer op de weg zit is ook allemaal vleesgerelateerd. Als we met zijn allen stoppen met vleeseten komt er toch een hoop land vrij. Van dit land met zijn glooiende heuvels kunnen ze dan een enorme golfbaan maken met meer holes dan een mens in zijn leven kan vullen met balletjes. In de weinige stadjes stond op ieder Plaza een ruiter met paard in brons of steen en in een dorpje hadden ze voor de verandering een pater met vroom gevouwen handen omringd door een kinderschare. In brons ook. Met de wetenschap van nu weten we dat die handen niet altijd gevouwen bleven.
Maar vandaag was mijn geluksdag. In Colonia kwam ik terecht in een restaurant met de welluidende naam The Drugstore en daar hadden ze "Catch of the Day". Er stond bij vermeld "Je zult er geen spijt van krijgen". Nu dat was waar. Er kwam een bord, bij ons noemen ze dat een schaal, met een grote, erg lekker klaargemaakte onbekende vis met daar om heen, ik krijg bijna tranen in mijn ogen terwijl ik het opschrijf, pompoen, aardappel, wortelen, tomaten en erwtjes! De erwtjes waren uit diepvries en ook nog niet ontdooit, maar die heb ik tot het laatst bewaard en toen ging het net. Daar ga ik vanavond weer eten.
