The Bulljumper
Salomon was zijn naam. En hij was eraan toe. Vandaag was zijn grote dag de ‘Ukuli Bula’ en hij trilde van de zenuwen. Vandaag werd hij van jongen een man. Als hij tenminste over stieren kon springen. Het is letterlijk een sprong van kind naar man. Hierna zou hij kunnen trouwen en een familie stichten. Ik kreeg snel contact met hem omdat ik, denk ik, een grote camera droeg en hij graag had dat zijn ‘sprong’ vastgelegd werd, anders kan ik het niet verklaren dat hij mij bij de verschillende rituelen opzocht en bijna aanwijzingen gaf hoe het vast te leggen. Al lang voor de ceremonie waren wij in zijn dorp en kregen zo een mooie kijk op de voorbereidingen. Op een grote open plek waren een paar vrouwen alcohol aan het stoken in grote zwarte ketels. In het midden dansten en zongen vrouwelijke familieleden en vriendinnen in een kring waarbij er tussendoor flink wat alcohol ingenomen werd. Sommige droegen geweren en schoten in de lucht. Andere bliezen op primitieve maar ook best moderne trompetjes en een enkel scheidsrechtersfluitje. Even flitste de vuvuzela en het laatste WK door mijn hoofd.
Salomon was ons samen met zijn vader komen begroeten en bleef een beetje verlegen rondhangen. Wat later kwamen de eerste gasten in een lange stoet de berg aflopen naar de plek waar met bladeren afdaken ge maakt waren en waar iedereen op verse bladeren ging zitten. De mannen in rijen vooraan, de vrouwen achteraan. Een groep, jongemannen, allemaal beschilderd, gingen helemaal aan de rand zitten en ze hadden een lange tak, een soort zweep, in hun handen. Iedereen was uitgelaten vrolijk en jonge meisjes sloten zich aan bij de dansende en drinkende groep in het midden. Even later werd Salomon door een drietal jonge mannen van een andere haardracht voorzien. Heel zorgvuldig werd zijn haar ‘gepluisd’ een werk dat bijna een uur in beslag nam. Hierna zag hij eruit als een beetje ‘n mislukte rastafari. Ze waren daar nog mee bezig toen zich een kleine ramp voltrok. Een tsunami kwam voorbij. Twee grote groepen toeristen, van Belgische en Russische makelij, kwamen het gezellig maken. Niet dat de aanwezige gasten van Salomon zich daar wat van aantrokken, laat staan de dansende groep vrouwen, maar de magie was toch wel een beetje verbroken zei ik egoïstisch bij mijzelf. Een paar Russische vrouwen hadden plotseling baby's op hun armen waar ze ergerlijk mee aan ‘t knuffelen waren. Deze kinderen hebben ongetwijfeld deze middag een trauma opgelopen.
Veel van de meisjes in het midden hadden zich nu omgekleed en zagen er op hun paasbest uit. Ze werden door een van de vrouwen die zich ook met de alcohol bezig hield ingewreven met een soort vet. Het dansen werd heftiger en heftiger en de mannen op de eerste rij stonden zo nu en dan op en sloegen de meisjes, bijna liefdevol, met hun zweep. Dat klonk verre van vrolijk en liet ook behoorlijke diepe wonden achter maar hoe meer er geslagen werd hoe uitgelatener de meiden werden. Bij sommige gutste het bloed uit hun rug. Een paar dappere meisjes bleven de mannen maar uitdagen en vroegen om meer, meer. Het vet op hun rug moest de pijn verzachten, de alcohol die pijn verdoven en later zullen de meisjes hun littekens met trots dragen om te bewijzen dat ze dapper zijn en een grote gave tot het geven van liefde hebben.
Hierna trok iedereen naar een omheinde plek in het dorp en sommige mannen gingen de stieren verzamelen. Dat nam veel tijd in beslag en ging er ook niet zachtzinnig aan toe. Ondertussen werd Salomon apart genomen en onderging ‘iets’. Hij was vrijwel onzichtbaar tussen de kluwen toeristen die om hem heen hingen. Het waren er meer dan veertig. Door het onophoudelijke geflits van de camera’s kon ik tussen de afritsbroeken vaag zien dat hij op de grond lag en dat ze iets op zijn benen en geslacht wreven. Niet de toeristen maar zijn al volwassen broers en vrienden. Hij was nu helemaal naakt en toen er een aantal stieren verzameld was ging hij een keuze maken. Hij bekeek de stieren, aaide ze en wees er zo nu en dan een aan. Hierna werden de dieren naar een andere open plek gedreven. Iedereen stond er omheen, inclusief de toeristen, en de meisjes bleven zingen, dansen en bliezen onophoudelijk op hun trompetten. Even later bleek het niet de juiste plek te zijn en de hele groep, inclusief de stieren, liepen een roteind naar een plek ver buiten het dorp waar het ritueel zich herhaalde. Salomon liep een tijdlang tussen de stieren die bijeen gedreven waren. Hij wreef de beesten rond hun geslachtsdelen om ze blijkbaar rustig te maken. Zijn ‘assistenten’ waren druk in de weer om de stieren in het gareel te krijgen. Er stonden nu twaalf stieren opgesteld. Jonge beesten aan het begin en het einde. De spanning liep op, de vrouwen krijsten nu. Salomon stond, vlak voor mij, achter de rug van zijn broer te wachten op het grote moment. Hij trilde licht, zijn spieren tot het uiterste gespannen. Dan slaakt iemand een kreet en rent hij hard naar de stieren, weifelt, springt, is boven op de stieren, en hopt licht uit balans van stier naar stier tot hij bijna op het einde misstapt en tussen twee beesten terecht komt. De vrouwen slaken kreten van teleurstelling, de mannen moedigen hem aan. Hij loopt terug naar zijn broer en begint vrijwel direct aan zijn tweede poging. Er volgen er nog een stuk of vijf. Soms kijkt hij mij aan of ik er nog wel ben. Ik probeer hem zo bemoedigend mogelijk toe te lachen, lukt niet echt denk ik. Zijn pogingen zien er eigenlijk best hopeloos uit. Maar bij de achtste poging is hij een man. Ik ben trots.
