Tranquil Surroundings

Seoul Wednesday October 11
Yes, and then you wake up in Seoul and look out into the world from your bathroom. A different world. Here everything is in abundance, here everything is very very! neatly arranged, here the roads are smooth and wide, here they only have two gods: Buddha and Guus. Everything is different. Me too. My pen fell silent. My eyes closed. Was it because of the chattering Japanese tourists who hop after each other like a plague of ants or did I just take a break.

The whole world is upside down because they detonated a small nuclear bomb a few kilometers from here. In Seoul you don't notice any of that commotion. In the press and politics, Bush is mainly blamed. Much too polarizing and belligerent behavior. Of course they are right. In a few centuries, this beginning of the 21st century will be described as the era of stupidity and arrogance of that lunatic from Texas. And nobody did anything. I understand that El Qaeda doesn't kill him. They couldn't have a better enemy. But aren't there any more Lee Harveys being born?

But as I said, the Koreans remain stoic about it. They are by nature. Yesterday I was eating here in the hotel's enormous design restaurant, where there were 30 people serving. Japanese restaurant, Namu, with windows 10 meters high and a view of the Seoul skyline. That's what you pay for, the food is secondary. A bowl of fried rice, a glass of red wine and a piece of fish that even a hungry Sudanese would have thrown back brought me to a bill of 93 euros. But I got an entertaining glimpse into Koreans. After I had cleared away eight of the wait staff with the order (I can already hold my own chopsticks and a napkin that has been put down will definitely stay on my knees) a young couple came in and he was already playing with his mobile phone when he walked to the table. She did not sit down but she clearly went to powder her nose first, as the English so beautifully say. I once heard a drunk Englishman in a posh hotel in London ask: “Where can I power my hose?” The menus were brought and he or she continued with his game or with his shopping. Completely absorbed in his device, he did not even look once in the direction in which his girlfriend had walked away. Not even after three quarters of an hour when I had finished and paid. He had already had three pots of tea. The wait staff was by now stunned and busy discussing who could say that his girlfriend would never come back for the rest of her life so that he should order for himself. Just powder her nose...

Tranquil Surroundings

Seoul woensdag 11 oktober

Ja, en dan word je wakker in Seoul en kijk je vanuit je badkamer de wereld in. Een andere wereld. Hier is alles in overvloed, hier is alles heel errug! keurig geregeld, hier zijn de wegen glad en breed, hier hebben ze maar twee goden: Boeddha en Guus. Alles is anders. Ik ook. Mijn pen viel stil. Mijn ogen vielen dicht. Kwam het door de kwebbelende Japanse toeristen die hier als een mierenplaag elkaar achterna huppelen of heb ik gewoon een break genomen.

De hele wereld staat op z’n kop omdat ze een paar kilometer hier vandaan een klein kernbommetje hebben laten ontploffen. In Seoul merk je niets van die commotie. In de pers en de politiek krijgt vooral Bush de schuld. Veel te polariserend en oorlogszuchtig optreden. Natuurlijk hebben ze gelijk. Over enige eeuwen zal dit begin van de 21e eeuw beschreven worden als het tijdperk van domheid en arrogantie van die gek uit Texas. En niemand deed wat. Dat El Qaida hem niet om zeep helpt begrijp ik. Die kunnen geen betere vijand hebben. Maar worden er geen Lee Harvey's meer geboren?

Maar zoals gezegd de Koreanen blijven er stoïcijns onder. Dat zijn ze van natura. Gisteren zat ik hier in z’n enorm groot design restaurant van het hotel te eten waar wel 30 mensen in de bediening voorhanden waren. Japans restaurant, Namu, met ramen van 10 meter hoog en uitzicht over de skyline van Seoul. Daar betaal je voor, het eten is bijzaak. Een schaaltje gebakken rijst, een glas rode wijn en een stukje vis dat zelfs een Soedanees met honger nog teruggegooid zou hebben brachten mij bij een afrekening van 93 euro. Maar ik heb een vermakelijk kijkje in Koreanen gekregen. Nadat ik een achttal van de bediening met de bestelling weer weggewerkt had (ik kan mijn eetstokjes al zelf vasthouden en een eenmaal neergelegd servet blijft heus wel liggen op mijn knieÃ«n) kwam er een jong stel binnen waarvan hij al met zijn mobieltje liep te spelen bij het naar de tafel lopen. Zij ging niet zitten maar zij ging duidelijk eerst even haar neus poederen zoals de Engelsen zo prachtig kunnen zeggen. Eens heb ik een dronken Engelsman in een deftig hotel in Londen horen vragen: “Where can I power my hose” De menukaarten werden gebracht en hem van haar ging verder met zijn spel of met z’n boodschappen. Helemaal in beslag genomen door zijn apparaat heeft hij zelfs niet één keer in de richting waarin zijn vriendin was weggelopen gekeken. Ook niet na drie kwartier toen ik klaar was en afgerekend had. Hij had wel al drie potten thee op. De bediening was inmiddels verbluft en druk aan het overleggen wie mocht zeggen dat zijn vriendin van haar lang zal ze leven niet meer terug zal komen dus dat hij maar voor zichzelf moest bestellen. Even haar neus poederen...