Two Ladies
It was 1770 and two Irish ladies, Sarah Ponsoby and Eleanor Butler, wanted each other and not the convent or an ugly man in their lives. Arguments at home with a lot of running away and being brought back. One night they dressed up as men and ran away. Then it turned out that their happiness could be found in Llangollen in the form of a “witches house” which they converted into their happiness nest. Together with a maid who was also in the plot. And a cow. There they lived happily ever after and welcomed poets, artists and politicians to their country house. They were called the most celebrated virgins of Europe. They didn't want to be called lesbians, even though the bed where they spent the nights together was very narrow. And that's where I went to take a look today. But it all started very manly in Blaenavon with iron mines and the largest coal mine of the last century "The Big Pit". Then I drove past castle after castle and there was a traffic accident that made the detour on a barely two meter wide diversion road with oncoming traffic take a very long time. I remember again how much driving in reverse sucks. I wanted to go to the coast to sleep, but a hotel was nowhere to be found because it is a “Bank Holiday” here. I ended up in a cheerless Ramada all the way in Wrexham. You don't want to be caught dead there. Yet I woke up again, hence this message.
Two Ladies
Het was 1770 en twee Ierse ‘ladies’, Sarah Ponsoby en Eleanor Butler, wilden elkaar en niet het klooster of een niet gewenste man in hun leven. Ruzie thuis met veel weglopen en teruggebracht worden. Op een nacht verkleden ze zich als mannen en namen de benen. Toen bleek in Llangollen hun geluk te vinden te zijn in de vorm van een “heksenhuisje” wat ze ombouwden tot hun geluksnestje. Samen met een dienstmeid die ook in het complot zat. En een koe. Daar leefden ze nog lang en gelukkig en ontvingen in hun landhuisje dichters, kunstenaars en politici. Ze werden de meest gevierde maagden van Europa genoemd. Lesbisch wilden ze niet genoemd worden al was het bedje waar ze samen de nachten doorbrachten wel erg smal.En daar ging ik kijken vandaag. Maar het begon allemaal heel mannelijk in Blaenavon met ijzermijnen en de grootste kolenmijn uit de vorige eeuw “The Big Pit’. Daarna reed ik kasteel na kasteel voorbij en was er een verkeersongeluk waardoor het omrijden op een nauwelijks twee meter brede omleidingsweg met tegenliggers heel lang duurde. Ik weet weer hoe klote achteruit rijden is. Om te slapen wilde ik naar de kust maar een hotel was nergens te krijgen want het is hier een “Bank Holiday”. Ik eindigde in een ongezellige Ramada helemaal in Wrexham. Daar wil je niet dood gevonden worden. Toch werd ik weer wakker vandaar dit bericht.
