Castle Fatigue
Het miezerde nog in Llandudno vroeg in de ochtend terwijl ik op zoek was naar mooie herinneringen aan “Alice in Wonderland” die ik niet kon vinden. Ze stonden op het plattegrondje maar bleven voor mij onzichtbaar. Lewis Caroll heeft ze blijkbaar in zijn graf meegenomen. Dan maar weer in mijn auto op zoek naar wel vindbare hoogtepunten wat in de mist ook moeilijk was. Wat later in Beaumaris scheen de zon en waren er ridderspelen in het slot. Een kasteel wat de tijd redelijk doorstaan had. Het was er druk want nog steeds ‘Bank Holliday.’ Bij de Penman Priory stond een lange wachtrij om het smalle weggetje op te mogen rijden om de vuurtoren te bekijken. Toch maar aangesloten. Mooie toren dat wel. Hierna kreeg ik last van een geheel nieuwe sensatie: Kasteelmoeheid. In Caernarfon ben ik er maar omheen gerend en even binnen gekeken en er zat niet veel verschil met die anderen. Mijn benen schreeuwden om natuur en een wandeling. Het werd Mona Nefyn en de vergezichten waren prachtig. Geen kasteeltoren te zien. Slapen deed ik in mijn tweede Lion Inn in Criccieth waar er overigens weer een kasteel hoog boven het stadje uitdagend stond te wezen.
