Churches of Wood and Castles
Vanuit Kosice reed ik naar het oosten. Onderweg, zoals overal hier, veel Roma die zich nauwelijks hebben vermengd met de Slowaken, hun Indiase roots zijn nog overduidelijk. Ze leven aan de randen van de stad, van de dorpen, de bossen en rond parkeerterreinen. Hun hand op houden voor een bakhseesh is aangeboren. Geef ze eens ongelijk. Maar de vrouwen hebben prachtige rokken. In Humenné maakte de fout om aan een uitnodiging voor een rondleiding door het plaatselijke kasteel in te gaan. Ik ben niet van de rondleidingen maar op eigen gelegenheid was niet mogelijk. Iedere kamer was op slot en werd hoogstpersoonlijk door het meisje van de kassa, de garderobe en de rondleiding geopend als haar verhaal klaar was. Het kasteel had erg veel kamers en iedere kop en schotel werd besproken.De oude eigenaars hielden erg van porcelain. Alles ging in het Slowaaks. Na twee uur kwam ik vrij. Houten kerkjes in het verre oosten van Slowakije was mijn volgende doel. Ik bezocht er een aantal, allemaal op een paar kilometer van de grens met Oekraïne. Geen schot gehoord.
