Noirmourtier - Bordeaux
Atlantic Coast Drive 7
Mijn geliefde kustroute moest ik vandaag op het einde verlaten om naar Bordeaux te rijden. Ik ga een paar dagen terug naar Nederland en stal hier mijn auto. Bordeaux voorbij rijden kon ik al maar stoppen en de stad ingaan had ik nog nooit gedaan. Ga ik vaker doen. Een mooie stad.
Maar ik wil het eerst even hebben over de Fransman (en vrouw natuurlijk) in het verkeer. Korter dan korte lontjes. Ofwel een mèche courte. Eigenlijk beginnen ze al te claxonneren als ze een buitenlands nummerbord zien of zelfs maar een medeweggebruiker. Ik verdenk ze ervan dat ze die claxon met hun ogen kunnen bedienen. Ik passeer op deze tocht eigenlijk niet, ik weet dat daar de guillotine als straf voor staat maar vandaag zat ik achter drie vrachtwagens en je mocht 110 dus ik er voorbij, niemand achter mij. Maar er kwam er wel eentje, zwaailicht en kabaal van jewelste, ik moest mij te pletter rijden tegen die vrachtwagens blijkbaar. Ook als je je iets doet wat niet geheel volgens de regels is is de correctie er onmiddellijk. Ze toeteren je het land uit. Terwijl ze er zelf totaal geen last van hebben. Gewoon om te corrigeren. Gisteren bij het hotel, nog één parkeerplaats over. Moest hem iets schuin zetten vanwege een grote kei. Maar mijn buurman had aan de achterzijde nog 40 cm ruimte. Helaas had ik even later een grensconflict met zo’n alpinopet. Een doodzonde! Ik kan nog wel even doorgaan, onverdraagzaamheid is hier een deugd blijkbaar. En dan zijn ze ook nog massaal gaan fietsen. Daar kunnen ze de ballen van. Daar zit gelukkig geen claxon op. Nog niet. Over een paar dagen ga ik verder rijden. Nu eerst een uitvaart.
