Wendelstein-Alp
Enorme geluksvogels waren wij vandaag. We moesten bijna 1000 meter klimmen over het King-Maximilian-pad naar de Wendelstein-Alp. Aldaar staan een kerkje en een weerstation. En zeg nou zelf, die moet je gezien hebben. Het zou weer de hele dag regenen maar we vertrokken met een mager zonnetje en de eerste regendruppels vielen pas vlak voor de top. Het was een prachtpad. Met een heuse waterval en geen moment vlak. We stopten alleen om te hijgen, voor Milka en voor een paddestoel. Toen ik speciaal voor jullie op de grond ging liggen om zo’n groepje paddestoelen mooi op de foto te krijgen kreeg ik spontaan last van het highaltitudeflatonyourstomachsyndroon. Want hoe weer op te staan? Dan ben je pas blij dat je met een stok loopt. Boven op de alp schuilden we in een restaurant en keken naar de alpenkraaien die op de ramen tikten om voer te schooien. Wij hadden duidelijk geen energie meer om hun verzoeken in te willigen. Het bleef maar regenen dus namen we de kabelbaan terug naar beneden. We sliepen weer in hotel Alpenrose in Bayrischzell. Daar is het eten goed al zou je dat niet zeggen als je de kaart van het avondmenu leest. Want het klinkt voor geen meter: Kräuterpfannkuchensuppe met Gebratenes Kabeljaufilet mit Kräuterrahmsosse und Reisknödel und Zwetschengenknödel mit zerlassener Zimt-Butterübergossingpfannkuchen.
Morgen gaan we gezellig naar Dachau. De wandeltocht zit erop dus rijden wij daar naartoe. Onze kuiten en knieën zullen de paden missen.
