Via Alpina
Nadat we de hele dag door een ansichtkaart gelopen hadden, kregen we de neiging er een postzegel op te plakken en ons in een brievenbus te ruste te leggen. Als we morgen maar niet hoeven te lopen. Maar dan merk je dat je van een biertje enorm kunt opknappen. Je voeten komen tot rust en de sterke verhalen over de tocht van vandaag krijgen de ruimte. We liepen vandaag een stuk van de Via Alpina - de naam alleen al - en moesten dik 700 meter klimmen naar de Aueralm. Die dik 700 werden er dik 800 en de door het routeboek beloofde 18 km werden er 21. Binnen onze groep van zeven is eigenwijsheid een gave en de discussies over linksaf of rechts, naar boven of beneden werden breed uitgesponnen. Het kwam uiteindelijk steeds goed als we Marielle volgden en soms moet je stukken gewoon twee keer lopen om het echt goed in je op te nemen. Die extra meters namen we op de koop toe.
Wat viel er zoal op vandaag? Dat je de mountainbikers als wandelaar voorbij loopt, tenminste als ze geen motortje hebben. Dat de afritsbroeken heel populair zijn (ik heb me juist een ongeluk gezocht om een niet afritsbare wandelbroek te vinden) en dat het zaterdag was en Beieren gaat wandelen. Massaal. Gelukkig vonden we een zijpad, deels over ski-afdalingen, waar we het bos voor ons zelf hadden. Daar liepen we ook eindelijk tussen de Milka koeien. Over een dieprode of zwarte afdaling naar beneden lopen valt nog niet mee. Steil is dan een understatement en ik voelde weer dat ik knieën heb. We zijn nu in Bad Wiessee aan de Tegernsee. Morgen een rondje Riederstein, wat dat ook mag wezen.
