Jodolahiitiiiiee!
De wind huilde, de kou snerpte, de regen sneed maar de dappere dodo’s deden door. Dat was de situatie op 1832 meter op de berg Taubenstein. We hadden ons laten informeren of het kon. Het kon, maar… Dat maar leek onoverkomelijk maar eenmaal al schuifelend het pad op kwam het allemaal toch nog goed. De wind aan de andere kant van de berg was vrijwel weg en het ‘jodalahiiitiiie klonk weer uit onze kelen. Om eerlijk te zijn alleen uit die van mij maar dat terzijde. En laat nou na een uurtje of wat de zon er ook nog bij komen kijken. Het kon niet meer stuk. We lunchten in de rivierbedding met wat overblijfselen van de ontbijttafel, bestudeerden een mierenhoop, plukten Edelweiss en liepen zelfs door de rivierbedding die ze hiervoor speciaal betegelt hadden. Vervolgens voldaan wandelend langs alpenweiden en bloeiende velden naar Bayrischzell waar het retrohotel Alpenrose ons welkom heette. En dat later bij het diner van Gruppe Philipse aan tafel tijdens het kringgesprek wat plooien gladgestreken moesten worden hoort gewoon bij het groepsproces. Het kost wat extra rode wijn, dat wel. Morgen weer omhoog, bid alsjeblieft voor ons dat we het droog houden.
