What Am I Doing Here?
Wat doe ik hier? Deze vraag komt een aantal keren bij mij op. Ik rijd van hot naar her, bezoek iedere bezienswaardigheid, ieder oud stadje, alle mooie uitzichten en ik zie weinig of niets. Niets in ieder geval dat mijn oog doet bekoren. Oude ruïnes van kloosters en kerken, ja ze zijn oud, en ja ze hebben de stenen bij elkaar geveegd en oude muurtjes weer opgebouwd en er een bordje in het Spaans bijgezet. Soms staat er ook nog een kassa om een kaartje te kopen, vaak is er niemand. De stadjes zijn soms nog van een eeuw of langer geleden, de geschiedenis is duidelijk aanwezig, veel doden vooral. Ik geniet nog het meest van de gebouwen van de kleine bedrijfjes die (foto)grafisch gezien best mooi zijn. Die leg ik vast. Onderweg kwam ik een leuk aftands circus tegen, ik sliep bij een nieuwe vriend in zijn resort, was heel gezellig ineens, kwam in zeer discutabele restaurants met net geen hakenkruisvlag aan de gevel. Ik liep een eindje een moeras in in de hoop op wat natuurschoon. Zag een grijze vuilniszak liggen op een kleine afstand en net toen ik besloot die maar eens op te ruimen begon die te bewegen en was het een krokodil. Ik kan nog steeds best hard lopen ontdekte ik. Maar natuurlijk nog wel snel een foto gemaakt. Anders geloven ze het weer niet.
De steden zijn chaotisch en smerig, de mensen lachen niet, dat is het vreemdste hier. Er lijkt een droevige deken te hangen hier. De katholieke kerk is nog heel erg aanwezig hier en dat ziet er niet overal even gezond uit. Maar ik kan daar ook niet objectief naar kijken nadat ik het verhaal van de bekering van de Indianen had gelezen. Ik zou hier niet kunnen wonen, ik wil hier niet meer naar terug. Denk ik.
