Day 26, The Lofoten
De Noordkaap 2021, dag 26
Het was vissenkoppendag. Dit zijn de Lofoten, al meer dan 1000 jaar het centrum voor de kabeljauwvangst en de productie van gedroogde kabeljauw, de stokvis. De productie van de stokvis vindt plaats in de winter, wanneer de kabeljauw op grote houten rekken wordt opgehangen om te kunnen drogen in de zilte zeewind. Maar die stokvis was reeds ingepakt en verkocht want er hingen alleen maar koppen. Nog steeds per twee samengebonden. Deze stokvis ofwel ‘skrei’ noemen ze het ‘het goud van de Lofoten’. En ze vinden het niet stinken want het ruikt naar geld. Daar was ik het niet mee eens. Maar stokvis is onverbrekelijk verbonden met mijn jeugd. Mijn lievelingsgerecht was stokvisstamp. Op vrijdag. Van de visboer tegenover de kerk. Soms kwam hij met kar aan de deur maar ik mocht de vis ook wel eens gaan halen. In de encyclopedie, de Winkler Prins mijn trouwe bondgenoot, had ik gelezen dat stokvis uit Noorwegen kwam. Ik dacht niet dat ik daar ooit zou komen maar naar de Kerkstraat was al een beetje reizen. En nu ben ik op de een beetje regenachtig en zwaarbewolkte Lofoten. Jammer dat ik het landschap van mijn fantasie vergeten ben, maar het is hier bloedmooi. Ik sprak ook nog een kabeljauw visser en van hem leerde ik dat die vissenkoppen allemaal na het drogen naar Nigeria gaan om verwerkt te worden in het nationale gerecht van het land.
