Stuck in Sydney
Waarom ben ik hier niet blijven hangen in 1982? Ik verbleef hier 5 maanden maar ben gelukkig vergeten hoe racistische het toen vaak was. In Australia wonen de mensen bijna uitsluitend aan of dicht bij de kusten. Kust hebben ze genoeg en daarbinnen is het vooral dor, droog en rood van de aarde. En daar hebben ze de aboriginals verstopt, zo onzichtbaar mogelijk met de verklaring dat ze daar altijd al woonden. Ze moesten zich koest houden, veel drinken of oprotten. En de vrouwen buiten de grote steden mochten niet samen met de mannen in een bar, er zat een hek tussen en verder breien en benen scheren was het devies. Het is sterk veranderd, zowaar een leuk land en zijn er enorm veel Aziaten wat het al zachter maakt. Je mag nu zelfs zonder bier naar bed. Ik zat in hetzelfde hotel waar ik mijn oude moeder zo’n vijfentwintig jaar geleden op had getrakteerd. Ze zat daar vaak op de 21ste verdieping te mijmeren over haar leven en belde mij vrijwel iedere nacht op. Niet beseffend dat ik dan al sliep. Met een paar wijntjes op werd ze plotseling openhartig en vertelde dat ze daar zat en aan mijn overleden vader dacht, met hem sprak en wat as over de balustrade strooide wat ze na zijn crematie met handen vol in haar jaszak had gedaan. Overal op de wereld strooide ze wat uit en deed er een handje van mijn broertje bij. Zo reisden zij met haar mee. En ik mij maar verwonderen waarom ze altijd haar oude, wat smoezelige jas meenam op reis.
