Panama Veijo
Zeven jaar geleden schreef ik over mijn bezoek aan de oude stad van Panama City dat deze vrijwel geheel in renovatie was, dat het een grote puinhoop was, dat ze echt moesten zorgen dat het autovrij werd en dat de President niet zo hoog van de toren moest blazen om hele straten rond zijn huis af te laten zetten. En dat ik maar over een jaar of vijf terug moest komen dan zou het wel een mooie oude stad geworden zijn. Pffff. Die renovatie is maar mondjesmaat opgeschoten ondanks de enorme activiteit overal aan bouwers en slopers, het staat nog steeds bomvol met geparkeerde auto’s zodat je vrijwel geen fatsoenlijk foto van een mooi gebouw kunt maken en de president heeft nu een hele wijk hermetisch afgesloten met agressieve militairen en grote hekken als beveiliging. Maar over een jaar of vijf…
Grenzend aan de middeleeuwse stad ligt een verpauperde buurt met ogenschijnlijk veel gezelligheid maar het werd mij toen en nu sterk afgeraden er rond te gaan lopen. Maar er waren zo’n mooie murals, er hing zo’n lekker volks sfeertje en ja er liepen wat ‘gangs’ types rond. Toch kon ik het niet laten en al werd er mij toegeroepen dat het ‘dangerous’ was deed ik een voorzichtige poging. Met een camera in de aanslag, gewoon niet bang zijn. Het ging best goed al werd er geloerd tot ik plotseling vastgegrepen werd door een paar jongens die mij wenkten om mee te lopen. Ik dacht, daar gaat in ieder geval mijn camera. Mijn geld vond ik niet zo erg. Paspoort lag in het hotel. Maar ‘the boys’ liepen, met mij tussen hen in, mee naar een steeg om een mooie mural, waar ze trots op waren, te laten zien. Breed lachend gingen ze verder. Ik had echter wel de bibbers in mijn benen en liep toch niet opgelucht verder. Was ik ook nog verdwaald maar blij dat ik tenslotte in een grote winkelstraat belandde. Die ook niet heel veilig voelde maar er waren in ieder geval genoeg mensen om mij heen. Bekijks had ik in ieder geval genoeg. En een paar foto’s waar ik blij mee was. Over vijf jaar maar weer.
