Rift Valley
En dan rij je weer in een ander land , met andere mensen, met een andere sfeer en toch voel ik mij ook hier thuis. Mijn thuisgevoel staat natuurlijk onder druk met zoveel van huis zijn. Het eerste stuk reed ik op een hoogvlakte maar daarna daalde ik met ontelbare haarspeldbochten af naar de Rift Valley. Dat heb ik nu een aantal keren gedaan en iedere keer is dat machtig.De Rift Valley die Afrika straks, over miljoenen jaren, los van elkaar zal scheuren zodat er twee werelddelen ontstaan. En ook de vallei waar onze verre voorouders al rondliepen door het hoge gras. Gras wat er nog steeds is en waarbij de onveiligheid die ze gevoeld moeten hebben met al die wilde dieren rondom niets vergeleken is wat wij nu voelen op onze safaritrips od adventures tot het gaatje die toeristen overal kunnen beleven. En ik was ontroerd toen ik daar zo naar beneden reed, het vergezicht van de vergezichten voor mij. De activiteit langs de weg, het licht van Afrika. En plots ook weer volop Baobabs. Een kadootje. Ik detoneerde wel vreselijk in dit landschap met mijn felrode bakkie met een schreeuwende reclame op de zijkanten. Maar de Afrikaan vindt alles best.
En nu ben ik op Monkey Bay of eigenlijk op Cape Maclear maar dat eerste klinkt leuker. David Livingstone was hier. In 1861. Daarna werd het ruim honderd jaar later de hemel voor hippies. Het was een tijdlang het Zuidelijk Afrikaanse antwoord op Kathmandu of Marrakesh. Iedere reiziger in hun krakkemikkige Deux Chevaux of Volkswagenbusjs bleef hier een tijdje hangen. Een
hallucinerende plek tussen Nairobi en de Victoria Falls. Chillen werd hier uitgevonden zal ik maar zeggen. Tot mijn ultieme spijt heb ik het nooit zover gebracht. Ik moest zonodig jong trouwen en gaan werken. Watje!
Hier speelt het leven van de bewoners zich af aan de waterkant van Lake Malawi. Die enorme plas hier midden in Afrika. De mensen wassen, drinken en kletsen hier de hele dag aan het meer. Achter hen aan het strand de vele, vele bungalows voor ons, lounchen de uitverkorenen van deze wereld. Die genoeg geld hebben om dit schouwspel te mogen bekijken. Zelf gaan we niet zwemmen in dit water want er heerst bilharzia staat er in de reisgids. Niet wetend dat het water uit de douche recht uit het meer komt en wie weet wordt er ook gekookt met dit vocht. Ik maak mij maar niet druk ook niet over de bijnaam van dit meer; Lake Malaria. het is alweer woensdag, ik ga zo snorkelen.
