Money, money, money
Ja, ook een man van mijn leeftijd heeft zo zijn behoeftes dus ik naar binnen. Ze begrepen echt niet waar ik voor kwam, ze moesten gedacht hebben dat ik ijlde. Gelukkig hadden ze wel frieten. Al moest ik daar gezien de dag van gisteren niet aan denken. Thee met beschuit zei mijn oma altijd. Dat kwam goed uit want ik reisde door theeland. Maar blijkbaar is dit gebied geteisterd door toeristen. Als ik aan kwam rijden hoorde ik het al, stopte zwol het aan en als ik uitstapte leek het een oorkaan; money, money, money! Nog nauwelijks meegemaakt op deze trip maar hier leek het wel een virus. Zelfs bij de school werd mijn auto onmiddellijk omstuwd door money roepende schooljeugd. Terwijl ik alleen een foto wilde maken van het bergmassief in de verte. Nu wil ik best betalen als ik zo brutaal ben om te vragen of ik iemand mag fotograferen maar als ze zelfs blijven roepen als ik ze iets geef stop ik mijn camera weg en ga door. Nee, vandaag was ik niet van de portretten. Zo nu en dan iets van afstand gemaakt tussen de theevelden maar alsof ze het ruiken klinkt het dan ook weer ergens: money. Mij toen maar geconcentreerd op een oude hobby; reclameleuzen en winkelopschriften. Maar zelfs daarbij werd ik er steeds op gewezen dat daarvoor ook betaald moest worden. Nee het was niet de dag van de World Press Photo. Daar kon die ene olifant ook niets aan veranderen. Of hoorde ik die ook money trompetteren?
