Lilongwe
Reisdagen, regeldagen, ze horen erbij maar blijven niet vaak hangen. Die Airports sla ik op, die blijven bij, ook deze twee ontroerend simpele van Harare en Liklongwe. International en indrukwekkend van naam maar kneuterig, intiem, je kunt er niet verdwalen. Het was een warm afscheid van Harare en ik ging in de verwachting van een land wat er veel beter voorstond naar Malawi. Dat viel tegen. Het leek armer, minder 2017 dan Zimbabwe, de mensen zeker minder hip. Ze zouden hier toch ook niet zo’n terrorist als president hebben dan in Zimbabwe? Daar leek het wel op. Op weg naar mijn hotel werd het verkeer stilgelegd, Overal politie. Twintig minuten wachten en toen klonken de eerste sirenes, tientallen motoragenten kwamen over het kruispunt voor mij voorbij. Twintigtallen politieauto’s, open trucks met bewapende militairen in gevechtstenue, ambulances, meer motorescortes en één limo, met veel vlaggetjes en geblindeerde ramen. De President, Peter Mutharika, de broer van de vorige. Zo te zien deugd hij ook niet. Zag Mugabe op zaterdag ook al zo door Harare rijden. Dan heb je of teveel vijanden of te veel kapsones maar ik denk beide. Deze ging waarschijnlijk effe sigaretten halen.
Een nieuw land, een parkachtige hoofdstad, beetje aftands park maar vooruit, wildparken midden in de stad, ik sliep in een centraal gelegen hotel midden in de bossen, buiten de apen geen geluid te horen. Ook hier koud ’s-nachts, een kil hotel, maar snel iets anders gezocht de volgende dag. Nu in Old Town, vlakbij een best modern winkelcentrum, overal banken, veel banken in Afrika, weinig geld. De mensen zijn anders hier, afwachtende blikken, niet zo joviaal en warm, ze kijken je nogal donker aan. Blijkbaar zijn wij witten iets om met argwaan te bekijken. Tot nu toe is het niet het warme bad wat Harare was. Een intiem guesthouse met een mooi groot balkon over de breedte van het hotel met zitbanken, twee goede restaurants beneden, en alles binnen handbereik. Ik ga eens uitzoeken wat ik hier ga doen, ga beleven. Het is wel shit dat ik mijn kapotte Cartier vergeten ben, was zo mooi uitgekomen hier.
