Las Galeras and the palmtree
Ja, het was wennen. Ik ging hier met vooroordelen naar toe, las negatieven reisverhalen en dacht zelf aan niet veel meer dan all-inclusive resorts en overvolle stranden. Toch even bijstellen. Het is hier best leuk. En mooi. En fijn. Ik doe weinig, ben uitermate lui voor mijn doen en staar vooral over de rustige blauwe zee met daarboven weer blauw met een mooi wit wolkje of twee. De stranden zijn hier goddelijk en dat is een understatement. Ja, ik zag mooiere op deze wereld maar hier zijn er wel weer heel veel. Ik ben op het schiereiland Samana en hier hoef je niet ver te reizen om jezelf terug te vinden aan een strandje, beetje zitten, beetje lopen, fotootje maken en er achter komen dat je diezelfde foto al een paar keer genomen had dus dan maar kuieren naar een restaurantje en een heerlijke pasta naar binnen werken. Drie keer eten op een dag; het is druk hier.
Morgen misschien iets bekijken? Wie weet. Ik weet het, het gaat nergens over. Heb ik iets van het land opgestoken? Ja, een ding, Dominicanen houden van spiegels, ieder huis, ieder hotel staat er vol mee. En ze kijken er graag in. Voor iemand die zelf nooit in een spiegel kijkt een opvallend gegeven. Interessant? Nee. Ik zag zelfs een verkoper op het stand met een aantal grote spiegels sjouwen voor de verkoop en het lukte ook nog. Wie koopt er tijdens een dagje strand een spiegel? Rare mensen hier maar wel uitermate vriendelijk en relaxed. Wacht, ik zie een palmboom, daar ga ik onder zitten.
