The Pondicherry Derry

Pondicherry II Tuesday 26 September

Pondicherry used to be French. There are still piles of stones left. They painted all those houses yellow. The houses of the Indians are grey. Judging by the division between the two, there was a lot of smuggling after the departure of the French. You can't think much good of the French, but they have solved this town nicely. And as for the kitchen, they shouldn't have left because within 24 hours Trish and I had no Delhi Belly but the Pondicherry Derry. Restaurant Rendezvous! You fall off! But that was this weekend. The Sri Aurobindo Ashram is the biggest attraction in the city. The founder, Aurobindo himself, died in 1950, but the good yoga works were continued by his girlfriend, the Parisian Mirra Alfassa. She called herself the 'Mother' and that is noticeable. What about a Mother Meats Inc. (she was a vegan), a Mother Car Demolisher, a The Mother Golf Course, a Mother Serenity Restaurant and Travel, The Mother Milk, Mother Curry & Noodles and MotherMail. This is a very small selection from this wet mother's daydream. Half the city is now owned by the Ashram and the first house rule "give up all personal belongings" is not really followed. All the 'well to do' here are Aurovillians. Auroville is also a village nearby that is completely dedicated to the utopian paradise that the Mother wants to create. By the way, the Mother is no longer with us. To be allowed to live there you apparently need a motorbike, a half-length kaftan, long unwashed hair and an arrogant look or is that called 'cool' here? I think I can get quite far. But I have to admit that they do a lot of good works around here and you also see well-fed and well-dressed Indians everywhere. After violating all the rules in Auroville regarding silence and the (prohibited) use of mobile phones plus the use of a car on the holy ground, we drove back to Chennai. It had been nice. Tuesday was my last day in Chennai and that day I went into town with my favorite driver. Enjoyed the Indian street life a bit and those tasteful toys that the Indians buy for their children. And now back in Mumbai. A stopover on the way to more.

The Pondicherry Derry

Pondicherry II dinsdag 26 september

Pondicherry was ooit Frans. Daar zijn nog stapels stenen van over. Die huizen hebben ze allemaal geel geschilderd. De huizen van de Indiërs zijn grijs. Aan de verdeling tussen die twee te zien is flink gesmokkeld na het vertrek van de Fransozen. Je kunt niet veel goeds van de Fransen denken maar dit stadje hebben ze aardig opgelost. En qua keuken hadden ze er niet moeten weggaan want binnen de 24 uur hadden Trish en ik geen Delhi Belly maar de Pondicherry Derry. Restaurant Rendezvous! Je valt er van af! Maar dat was dit weekend. De Sri Aurobindo Ashram is de grootste attractie in de stad. De oprichter, Aurobindo zelf, stierf al in 1950 maar de goede yoga werken werden voortgezet door zijn vriendin de parissienne Mirra Alfassa. Die liet zich de ‘Mother’ noemen en dat is te merken. Wat te zeggen van een Mother Meats Inc. (ze was veganiste), een Mother Car Demolisher, een The Mother Golf Course, een Mother Serenity Restaurant and Travel, The Mother Milk, Mother Curry & Noodles and MotherMail. Dit is een hele kleine greep uit deze natte moederdagdroom. De halve stad is inmiddels van de Ashram en de eerste huisregel “doe afstand van alle persoonlijke bezittingen” wordt niet erg nageleefd. Al de ‘well to do’ hier zijn Aurovillians. Auroville is ook een dorp vlakbij wat geheel in het teken staat van het utopische paradijs wat de Mother wil laten ontstaan. De Mother is overigens niet meer onder ons. Om er te mogen wonen heb je zo te zien een motor, een halflange kaftan, lange ongewassen haren en een arrogante blik nodig of heet dat ‘cool’ hier? Volgens mij kan ik een heel eind komen. Maar ik moet toegeven ze verrichten hier in de omgeving veel goede werken en je ziet ook weldoorvoede en goedgeklede Indiërs alom. Na in Auroville alle regels mbt stilte en het (verboden) gebruik van mobiele telefoons plus het gebruik van een auto op de heilige grond geschonden te hebben reden wij terug naar Chennai. Het was mooi geweest. Dinsdag was mijn laatste dag in Chennai en die dag de stad in geweest met mijn favoriete chauffeur. Beetje genoten van het Indiase straatleven en dat smaakvolle speelgoed wat de Indiers voor hun kinderen kopen. En nu alweer in Mumbai. Een tussenstop op weg naar meer.