Why. Hyderabad, for Gods sake?
Hyderabad Wednesday 20 September
On the way to Hyderabad with a slightly delayed flight. During the flight I watched the Da Vinci Code with half an ear. A bit of an annoying film that didn't make it to the end for me. I preferred to watch Teheran which was shining beautifully below me. Bush's kingdom of darkness has a hell of a lot of lights on. And I didn't see a reprocessing plant anywhere. I also read a wonderful book on the plane. By Arjen Lubach: 'People I know who knew my mother'. He writes somewhere about himself "I sometimes think really crazy things" and that sounded very familiar to me. But here in India you don't have to think crazy things yourself. They are handed to you all the time. This morning I walked through Hyderabad in amazement. Half of the women are wearing a Burkha (black with a thin slit for their eyes) and the other half are walking around with a bare belly. Those with the Burkhas are all looking at you and those bellies only see shops.
You don't see many Western women on the street. The men you meet all want something from you. To transport you, to sell you something you can't use, to advise you on what to do with the rest of your life. And I don't think they even care what they want from you, and that they haven't thought about it either, as long as they get something out of it in the end. Hyderabad is not a beautiful city. It's even a very ugly city. Fortunately, most buildings are in scaffolding with farmers' union plastic stretched in front of them so that you can't see what it was or what it's going to be. Usually the answer to both is: a shopping mall. Around all that misery are signs with useful advice like the sign above. I'm going to look up what Gutka is now... It turns out to be just betel nut. That gives you mouth cancer. Eventually.
Hyderabad also has idyllic alleys, like the one above. When I took this picture I was hit from behind by an Indian guy in a car that looked most like the Peugeot from that TV spot (A man pimps an Ambassador to his ideal dream car on the spot). I said a little indignantly that this was the ‘sidewalk’ but he claimed that I was walking on the road. Indeed, the cars on the no entry sign had been crossed out. Yet I was right. That evening in bed, instead of a (usually spiritual) good night wish with a chocolate, there was a note with a joke and a full box of chocolates. The joke went like this: Laff it off! Laff it off! Laff it off! A girl goes to the doctor and takes off her shirt to be examined. On her chest she has a huge red H. The doctor asks “How did you get that red H on your chest?” She replies, “My boyfriend goes to Harvard and is so proud that he never takes off his sweatshirt, even when we are making love.” The next day the doctor has to examine another girl and she has a huge blue Y on her chest. The doctor asks “How did you get that blue Y on your chest?” She replies, “My boyfriend goes to Yale and is so proud that he never takes off his sweatshirt, even when we are making love.” The next day the doctor has to examine another girl and she has a huge green M on her chest. The doctor asks “Do you have a boyfriend who goes to Michigan?” and the girl replies, “No, but I have a girlfriend who goes to Wisconsin. Why do you ask?” Why I have that again. Good night
Why. Hyderabad, for Gods sake?
Op weg naar Hyderabad met licht vertraagde vlucht. Tijdens de vlucht met half oor naar de Da Vinci Code gekeken. Beetje irritante film die bij mij het einde niet haalde. Keek liever naar Teheran wat onder mij prachtig lag te schitteren. Bush zijn rijk der duisternis heeft verrekte veel lichtjes branden. En ik heb nergens een opwerkingscentrale gezien. In het vliegtuig ook een pracht boek gelezen. Van Arjen Lubach: ‘Mensen die ik ken die mijn moeder gekend hebben’. Hij schrijft ergens over zichzelf “ik denk soms hele gekke dingen” en dat kwam mij erg bekend voor. Maar hier in India hoef je zelf geen gekke dingen te denken. Die worden je de hele tijd aangereikt. Vanochtend verbaasd door Hyderabad gelopen. De ene helft van de vrouwen heeft een Burkha aan (zwart met een dun spleetje voor hun ogen) en de andere helft loopt met een blote buik. Die met de Burkha’s kijken allemaal naar jou en die buiken zien alleen maar shops.
Veel Westerse vrouwen zie je niet op straat. De mannen die je tegenkomt willen allemaal iets van je. Je vervoeren, je iets verkopen wat je niet kunt gebruiken, je adviseren wat je met de rest van je leven moet doen. En ik geloof dat het ze niet eens uitmaakt wat ze van je willen, en dat ze daar ook niet over nagedacht hebben, als ze er maar iets aan over houden op het einde. Hyderabad is geen mooie stad. Het is zelfs een erg lelijke stad. Gelukkig staan de meeste gebouwen in de steigers met boerenbond plastic ervoor gespannen zodat je niet ziet wat het geweest is of wat het moet gaan worden. Meestal is het antwoord op beide: een shopping mall. Om al die ellende heen staan borden met nuttige adviezen zoals bovenstaand bord. Wat Gutka is ga ik nu opzoeken... Het blijkt gewoon betel nut te zijn. Daar krijg je mondkanker van. Op den duur.
Hyderabad heeft ook idyllische steegjes, zoals hierboven. Toen ik deze foto nam werd ik van achteren aangereden door een Indiër in een auto die nog het meeste leek op die Peugeot uit die TV spot (Een man pimpt ter plekke een Ambassador tot zijn ideale droomauto). Ik zei een beetje verontwaardigd dat dit de ‘sidewalk’ was maar hij beweerde dat ik op de rijweg liep. Inderdaad waren op het verbodsbord de auto’s doorgekrast. Toch had ik gelijk. ’s-Avonds in bed lag er ipv een (meestal spirituele) nachtwens met een chocolaatje een briefje met een mop en een volle doos chocolaatjes. De mop ging als volgt: Laff it off! Laff it off! Laff it off! A girl goes to the doctor and takes off her shirt to be examined. On her chest she has a huge red H. The doctor asks “How did you get that red H on your chest?” She replies, “My boyfriend goes to Harvard and is so proud that he never takes off his sweatshirt, even when we are making love.” The next day the doctor has to examine another girl and she has a huge blue Y on her chest. The doctor asks “How did you get that blue Y on your chest?”She replies, “My boyfriend goes to Yale and is so proud that he never takes off his sweatshirt, even when we are making love.” The next day the doctor has to examine another girl and she has a huge green M on her chest. The doctor asks “Do you have a boyfriend who goes to Michigan?” and the girl replies, “No, but I have a girlfriend who goes to Wisconsin. Why do you ask?” Dat heb ik dan weer. Welterusten
