The Beatles
Iedereen heeft wel zo’n plaatje op z’n netvlies waar hij vroeger als kind erg van onder de indruk was. Bij mijn opa op zolder vond ik eens een vergeelde prentbriefkaart van het Royal Hawaiian Hotel. Helemaal roze en met veel palmen. Ik was zwaar onder de indruk. Jaren heb ik het bewaard en het moet echt nog wel ergens liggen. Op mijn zolder natuurlijk. Mijn opa heeft er zeker nooit geslapen. Die had niet eens genoeg geld om in Uden bij Hotel van den Berg te slapen. Dat hotel werd ook wel het ‘vlooientheater’ genoemd. Dan klinkt ‘The Pink Lady’ een stuk aantrekkelijker. Ik moest er nu zelf maar eens slapen. Ze gaan het dit jaar helemaal verbouwen, dus een laatste kans voor een blik op de vergane glorie. Bij mijn vorige bezoeken aan Hawaii ging ik er altijd even kijken. Ofschoon ze de vijf sterren allang niet meer halen is het nog steeds niet goedkoop. Maar onderdeel van Starwood en dat brengt zo z’n privileges met zich mee als je je in rang omhoog gewerkt hebt. Ik kreeg een ‘garden suite’ toebedeeld. Hier is het deftiger om een suite met uitzicht op de tuin te hebben dan op zee. De gasten kwamen vroeger net van zo’n oceaanstomer af dus hadden even genoeg van vergezichten. Die van mij had een lijstje hangen met illustere gasten die er geslapen hadden. Ene John Stewart, Mary Pickfort en, daar werd ik heel gelukkig van, The Beatles. Nu denk ik niet dat George, Paul, John en Ringo hier geslapen hebben. Het is een grote suite, je kunt er een rondje in maken, maar alle vier in dat bed? Dan was het zeker tot een eerdere breuk tussen ‘the fab four’ gekomen. Het zal Ringo z’n bed wel weer geweest zijn. De enige Beatle die ik ooit de hand heb mogen schudden en die mij twintig jaar later in een winkel in LA weer herkende. Best knap, gezien zijn benevelde toestand bij de eerste ontmoeting. Maar terug naar de ‘The ‘Pink Lady’’. Heel veel grote namen hebben met haar geslapen en dat is te zien. De glans is er een beetje af. Maar het blijft een prachtige taart. De middag heb ik doorgebracht aan de beroemde Mai Tai bar aan het strand. De Goden waren mij weer eens goed gezind. Het was ‘‘Pro Bowl Day’’! Het is iets met Amerikaans Football en het slot van het seizoen als de beste spelers uit de competitie twee teams vormen en dan tegen elkaar gaan staan rammen. Het vindt altijd plaats op Hawaii en het publiek stroomt vanuit de hele USA hier samen. Ze drinken dan. Veel. Heel veel. Ik ken nu heel veel football fans. Vooral van de Patriots. Die komen uit Boston en de rest van Amerika haat hen. Het werd hierdoor een totaal andere middag dan ik mij had voorgesteld bij dit hotel. Maar goed, nostalgie kan altijd nog, later als ik groot ben.
