Tetouan
Een lange kustweg van Al Hoceima naar Tetuoan. Vooral een steile Middellandse zeekust waarbij de weg vaak op grote hoogte kronkelt. Onderweg veel Berber vrouwen met grote bossen takken. Prachtig mooie vrouwen maar fotograferen was een brug te ver. Ze lachten volop maar riepen “no, no, no”. De achterkant vond ik wel kunnen en daar kwam ook geen bezwaar tegen. In het schitterende Tetuoan stonden ze ook niet te springen. Of het moest opspringen zijn om duidelijk te maken dat ik mijn camera niet op hen mocht richten. Het leven is zwaar. De medina met de veelkleurige souks was weer een doolhof zonder weerga maar op een gegeven moment verlang je naar een terrasstoel met een kop koffie en dan moet je echt de poorten uit. De nieuwe stad was ook geen straf en toen het koud werd ben ik maar gaan genieten van mijn Riad Blanco waar ik mij voor 54 euro een echte Sultan kon voelen. Met een 0 procent biertje. Het is niet voor niets Dry January.
