Prejudices
Vooroordelen zijn er om bevestigd te worden, dat is welhaast een ongeschreven wet. Soms doe je erg je best om zo objectief mogelijk te zijn, gaat het toch weer mis. Ik heb het nu over de Arabische man en dan specifiek die in verhouding met de toerist. Natuurlijk, er zijn ontelbaar veel geweldige mannen hier waar je een goed gesprek mee kunt voeren, die open staan voor anderen en gewoon hartstikke aardig zijn. Maar er lopen er ook een paar rond die het vooroordeel heel hard lopen te bevestigen dat ze uitermate vervelend zijn. Zuigen, trekken, agressief volharden in iets wat bij voorbaat verloren is. Wat is de lol zou je zeggen. Dertig keer vragen of je op hun kameel wilt zitten om drie keer om een palmboom te kuieren en stof te happen. Dezelfde boom waar al een miljoen toeristen omheen zijn gelopen. En als je dan bij de veertigste keer niets terug zegt is mijnheer beledigd, zijn we gast in Tunesië en hebben we ons te gedragen. Valt het respect woord.
Het zijn diezelfde mannen die lethargisch op een van de vele terrasjes hele dagen thee zitten te lurken en al sigaretjes rokend wachten op een slachtoffer waar ze een paar dinar vanaf kunnen troggelen. Die dinars zijn zo erg nog niet maar de manier waarop is geeft z'n minst heftige jeuk. Gisteren weer zo een. Lederen jackie. Had zelfs een kaartje laten drukken: Tarhouni, Official Tourguide stond erop. En nog vier andere beroepen waaronder Tapijtenartiest, maar dat terzijde. Er had beter Branieschopper of Bedelaar op kunnen staan. Er was in zeker 100 kilometer niets te toeren terwijl zijn territorium niet veel verder ging dan dit terras dat was duidelijk. Hij bleef maar zeuren. Ook dat hij werkeloos was (!). Toen ik weg liep en een foto van het terras wilde maken had hij ineens nog een baan; professioneel fotomodel. 20 dinar vroeg de gek. Daar kunnen ze een maand van thee drinken en roken. Ja, ik heb veel werklozen gezien maar geen enkele werkloze vrouw. Ik ben natuurlijk bevooroordeeld door mijn geaardheid maar die zijn echt allemaal bezig. Zijn nooit lastig, zelfs niet als ze iets te verkopen hebben.
De jongetjes wel, bij iedere oude hoop stenen staan ze te wachten om je te gidsen. Ze laten niet los tot je ja hebt gezegd en zeg je niets lopen ze met je mee en roepen zo nu en iets wat jij al lang weet en met je eigen ogen kunt zien. Ben je uitgekeken moet je betalen anders maken ze weer enorm veel stennis. En het is nooit genoeg. Betaal je kun je onmiddellijk verwachten dat er naar meer wordt gevraagd. Drie dinar voor brood, ik heb zo'n honger. Maar wel de nieuwste Nokia! Bij de Romeinse opgravingen in Sbeitla liep er ook weer een rond. Schopte iedere vijf minuten tegen een steen en vond dan een origineel Romeins beeldje, echt waar, waar hij voor een spotprijsje graag vanaf wilde. Mijnheer liet niet los, peurde en zeurde en gebood mij te kopen. Zijn oude moeder was vorige week ook nog toevallig overleden, enig kind natuurlijk, en kijk maar, nauwelijks zolen onder zijn schoenen. Minder achter toeristen aanlopen zou wel helpen natuurlijk. Genoeg gezeurd het vooroordeel is bevestigd. Het is overigens een mooi land dit Tunesië! En leuk is dat er een halve plicht op je rust om hier lifters mee te nemen. Doe ik dus trouw. Heb al een commandant van een controlepost 70 kilometer in mijn auto gehad. Zat mijnheer met zijn Uzi (of zoiets) op zijn schoot en waarschuwde mij al honderden meters voor een bocht dat die eraan zat te komen. Zijn ondergeschikten waren het netjes komen vragen of hun baas mee mocht rijden. Vrouwen liften hier ook rustig alleen. Had gisteren zelfs een dame geheel in burka naast mij zitten. Moet er beetje vreemd uitgezien hebben. Wat mij vooral intrigeerde waren die ogen. Die riepen zoveel vragen op, bij mij en bij haar.
