Paradise Found
Alweer bijna voorbij deze dagen in een andere wereld. Heb niets gemist waaraan we gewend zijn zoals elektriciteit, telefoonbereik, een woonruimte met wanden, winkels en zelfs internet niet gemist. Het valt mij nu pas op maar niemand heeft een baan hier buiten de twee onderwijzers die nu afwezig zijn vanwege de paasvakantie. Ja, de huishoudelijke karweitjes moeten worden graan, hier vooral de vrouwen natuurlijk maar de mannen helpen mee en die vissen een beetje, knappen boten op en jagen soms in het geniep. Maar betaalde banen zijn hier niet. Het is ook een uiterst relaxte manier van leven zo te zien. Ja ze moeten de iedere week de tekeningen en symbolen op hun lichamen vernieuwen. De zwarte kleurstof die ze hiervoor gebruiken werkt ook als afweer tegen muggen en andere insecten. En ze moeten eten koken, drie keer per dag. Ook dat gaat uiterst relaxed. Borden of bestek hebben ze niet want ze eten met hun handen vanaf een bananenblad, scheelt weer in de afwas. De kinderen spelen de hele dag buiten ook omdat er vrijwel geen binnen is en tv of ipad ontbreken geheel. Als ze de lagere school af hebben kunnen ze nog naar een middelbare school maar moeten dan ergens ver weg gaan wonen. De meesten laten het bij de basisopleiding en leren bijvoorbeeld Engels van elkaar.
Een van de voornaamste redenen dat deze Embera’s hun traditionele levensvorm kunnen behouden is het feit dat ze in een nationaal park leven en zelf de toegang tot hun dorp kunnen regelen. Zij zijn de enige die op de rivier mogen varen. En al zijn alle volwassenen wel eens in Panama City geweest toch kiest het merendeel voor het leven hier. Het is zonder meer een idyllische locatie, het regenwoud, de prachtige rivier en de openheid van de huizen, het dorp ademt een vredigheid uit die ik zelden tegenkwam op al mijn reizen. En dan zien de meesten van hen er ook nog heel goed uit. Natuurlijk ook hier zie je wat vet op de botten verschijnen doordat ze hun traditionele manier van leven van jagen en vissen niet meer mogen beoefenen maar verontrustend is het nog niet. Ik heb het goed gehad hier en zal hun openheid en vooral die alomtegenwoordige lach missen.
