Wet, Wet, Wet
Water is hier de big business en ze hebben het zo georganiseerd dat nat worden er standaard bij hoort. Je komt overal erg dicht bij het neerstortende geweld en als dat nog niet genoeg is zijn er boottochtjes die je werkelijk helemaal tot op het bot zeiknat maken.
Vanochtend was ik al vroeg op pad, te vroeg, want het park was officieel nog niet open. Meestal laat ik mij door een ketting over een pad of een bordje niet weerhouden maar vandaag was ik in een gehoorzame stemming dus ben op een bankje gaan zitten om acht uur af te wachten. Vrijwel direct kwam er een Ranger naast mij zitten met zijn thermoskan met maté om een slokje te drinken. Nu drinken ze de hele dag slokjes maté dus zitten ze ook erg vaak op bankjes. Hij bood mij ook een slokje maar dat heb ik beleeft afgeslagen. Hij vroeg mij waar ik vandaan kwam en toen ik Holanda zei was zijn instemming groot en antwoordde dat er altijd vrij veel Denen waren. Ik verbeterde hem en probeerde deze keer Nederland en hij zei "yes, yes, lot's of Belgium people here". Hij weet in ieder geval waar het ligt dacht ik maar. Daarna ging hij over tot voetbal en Messi in het bijzonder en dacht ik dat hij het hierdoor eindelijk door had maar toen hij vroeg of Liverpool nu groot was heb ik het opgegeven. Ik probeerde het gesprek op Iguazu te brengen maar dat onderwerp had niet echt zijn belangstelling. Ik was blij dat het eindelijk 8 uur was en hij de ketting van het pad ging halen. De eerstvolgende Ranger die ik sprak wist wel waar Nederland zich bevond want toen hij vroeg waar ik dan vandaan kwam en hoorde dat het leukste land van Europa was (zijn woorden) deelde hij mij mee dat Manuela Kemp hem zag als haar beste vriend. Ik probeerde iedere twijfel uit mijn gezichtsuitdrukking te verbannen. Daarna ben ik nog een paar keer doornat geworden en tegen het einde van de middag heb ik een ook nog boottochtje genomen waarbij uitdrukkelijk werd vermeld dat je droog bleef. Het was ook echt heel saai en de bedoeling was dat we veel vogels zouden spotten. Dat lukte niet maar we voeren dicht langs de kant en een familie die samen met mij in de roeiboot zat sprong in paniek welhaast uit de boot, niet erg handig natuurlijk, toen we op hapafstand langs een grote kaaiman kwamen die heerlijk van de zon lag te genieten.
