Goed doen door goed doen
Dawa Dondep is een aardige man. Tibetaan, zakenman en Boeddhist. Alledrie in hart en nieren. Hij zat naast mij aan het ontbijt. In zo’n heerlijke sfeerloze ontbijtlounge van een hotel. In Beijing. “Are you doing business in Beijing?” “No, not at all.” “I thought so.” “Why?’ “Because of your shoes.” Ja, ik had mijn wandelschoenen aangetrokken vandaag om eens een keer wat te lopen in dit stadje. Dawa vroeg of ik tijd had voor een gesprek. Hij had pas om 11.00 uur een afspraak in dit hotel en wilde wel weten wat ik dan wel deed in Beijing en dit hotel. Ik vertelde het hem en hij was oprecht geïnteresseerd. Een welkome afleiding van al die lieden die alleen iets vragen om hun eigen verhaal kwijt te kunnen. Maar ik wilde ook wel weten wie hij was en wat hij als Tibetaan hier deed. Hij was hier om zijn walnoten olie te promoten. Hij was een selfmade businessman. In 1983 kocht hij z’n eerste truck om daarmee goederen te gaan vervoeren vanuit Tibet naar China. China was net voorzichtig begonnen aan de open markt politiek. Hij sprak goed Chinees omdat hij vanaf zijn schooltijd les had gegeven op een plattelandsschool in de provincie Kham. En Chinees was verplichtte lesstof. Dat vond hij niet leuk maar het gaf hem wel een grote voorsprong toen hij in ‘zaken’ ging.
