Sovjet Union, Trans Siberian, May-June 1982
De Transsiberië Express is een avontuur, niet spannend, niet vermoeiend, niet spectaculair van landschap maar toch een geweldige kick. Van tevoren bang gemaakt door vrienden dat het stomvervelend zou zijn, slecht eten, steeds hetzelfde ritme en niets interessants te zien. Ja je moet je er wel doorheen slaan maar het is geen nachtmerrie wan acht dagen tot tien dagen.
Het landschap is inderdaad bijna overal over het hele project hetzelfde, veel berkenbossen, steppes, nu en dan een meertje en ja met de wetenschap dat je dan en dan op die en die tijd ergens op een station gaat stoppen. Maar het was heel interessant om op oude stations wat rond te lopen, mensen te kijken, soms een praatje te maken en soms heel snel even een stadje in te lopen als je vijf of tien minuten, soms zelfs een kwartier, stilstond. En dat was dan hemel op aarde vooral om even je benen te strekken.
En in de trein maak je van alles mee met je medepassagiers. Drankgelagen, heftige discussies over de voor- en nadelen van het communisme en verzorgd te worden door de lieve Babuchka’s van de catering die grote potten koffie voor je zetten en het weinige eten wat beschikbaar was te komen serveren alsof het een culinaire trip was. Het ontbijt was vaak kaviaar en champagne bij gebrek aan iets anders.
De twee stop in Irkoetzk was niet echt bevallenwat niet lag aan de prachtige oude houten stad maar aan een enorme kater na een nachtlang feest vieren op de trein met heel slechte zelfgestookte wodka. Irkoetzk was heel arm, heel versleten, nauwelijks auto’s maar wel heel mooi oude gebouwen. Ergens in Siberië kwam de trein tot stilstand omdat er een grensoorlog ergens voor ons uitgevochten werd tussen China en Rusland. Eerst zouden we met helicopters verder vervoerd worden maar later werd het wachten met geblindeerde ramen die we al snel van de zwarte lappen ontdeden. We hebben een paar dagen stil gestaan en dat was spannend, ook een beetje eng en vooral heel, heel vermoeiend maar eindelijk begon de trein weer te rijden en gingen we op weg naar Nachodka wat het einde van onze rit over de Siberische steppen betekende. Vlak voordat ik op de boot stapte maakte ik een oud vrouwtje nog blij met een paar jaar pensioen met mijn overtollige roebels.
