Sarawak, the first real rainforest
woensdag 16 maart 1983, Anglican Church Hostel, Kuching, Sarawak, Malaysia
Veel te vroeg op Singapore Airport voor de MAS vlucht naar Kuching, foutje van de luchtvaartmaatschappij. Hierop volgde het slechtste ontbijt van mijn leven en in het toestel was het nog slechter. Gelukkig ging de vlucht snel. De hitte stroomde na landing direct het vliegtuig in ik hield het niet droog. Een opgefokte taxichauffeur wist de weg niet en het hostel zat vol. Het begint lekker. Na wat viifen en zessen toch een kamer en daarna direct de stad in. Alles is hier uiterst relaxt, de mensen vriendelijk en open. Er is geen jungle te bekennen wel veel mooie bomen, het is eigenlijk meer een dorp. Ik ga op zoek naar een riviertrip, diep Borneo in. Het is hier zoals gezegd tropisch warm, de druppels druppelen van mijn druipende kleren.
donderdag 17 maart 1983, Anglican Church Hostel, Kuching, Sarawak, Malaysia
A slowday-today. Eerst geld regelen en een bootticket. De prijs was schrikken. Daarna urenlang in het Sarawak Museum doorgebracht. Werkelijk een prachtig museum, van buiten zeker maar meer nog de collectie. De complete flora en fauna van Borneo, speciaal de vogels waren indrukwekkend. Een beetje verpest soms maar dat mocht gezien de ouderdom. Het museum is in de vorige eeuw opgezet door de Brooke familie. Antropologisch was het grondig opgezet met veel informatie in het Engels over de verschillende stammen en zelfs complete longhouses.
De middag werd het dutten, bleek nodig vanwege de drukkende hitte. Daarna inkopen gedaan voor de jungle boottocht. Snoep en klein speelgoed voor cadeautjes. Satay en heerlijke Ice Kachang was als diner voldoende bij de foodstalls achter de Rex Cinema. Dit was voorlopig Kuching, morgen om acht uur met de boot naar Sibu.
Ik ben nog niet weg uit Azië maar heb nu al heimwee. Ik zal het enorm gaan missen als ik straks in Australië aankom. Vooral hier in Sarawak, waar alles zo relaxed is, is het goed toeven. Als gaat slow en niets kan je haasten. Het lijkt bijna onmogelijk om weer in een arbeidsproces terecht te komen. Een enorm luxe gevoel. De plannen om in Australië te gaan werken lijken nu niet aantrekkelijk.
vrijdag 18 maart 1983, Hoover House Methodist Guest House, Sibu, Sarawak, Malaysia
Weer een aardig plekje om te pitten gevonden. Ik loop zo al slapend het hele Christendom door. Ver onder de tien goden heb je hier een prima bed. Leuk was dat ik bij het Government Rest House weggestuurd werd met de mededeling ‘ het is hier veel te duur, ga daar maar naar toe’. Tekenend voor de sfeer hier, heel ontspannend. In het guesthouse hing een spiegel en zag ik dat ik rood verbrand was van een hele dag in de zon op de boot. Je moet ook niet in slaap vallen.
De boottrip was snel en soepel. Slechts zes uur en we waren al in Sibu. Het was allemaal nog niet erg spectaculair wat ik zag en de paar longhouses waren van golfplaat. Morgen hopelijk beter want dan de Rejang River op en naar Kapit.
Sarawak is overigens duidelijk geen travellersland, dit is wat ik ook hiervoor onderweg hoorde, het wordt als erg duur gezien. Ja, de boen zijn niet goedkoop maar hotels en eten zijn heel redelijk.
zaterdag 19 maart 1983, Hiap Chiong Hotel, Kapit, Sarawak, Malaysia
In Kapit aangekomen, dat viel tegen.Niet direct de stad zelf maar wel al de ‘hassels’ die eigenlijk niet te doen waren. Alles was gesloten, de rivier te laag en de boten veel te duur. Daar stond ik dan. Er was geen enkele garantie om echt verder het binnenland in te komen. Toen maar besloten om rechtsomkeer te maken en morgen de superexpres terug te nemen naar Sibu. En meteen voor de dag erna een ticket gekocht voor een vlucht naar Miri geboekt. Alweer vliegen dus,dus, een soort race door Sarawak wordt het zo maar de droogte speelt mij parten qua vaarhoogte dus alleen hele kleine, en dus dure, boten zijn mogelijk. Vanuit Miri ga ik door naar de Niah Caves.
Stuck in Kapit nu. Een sfeervol rivierstadje waar weinig te beleven was en het Methodist Guest House had geen plek, na wat zoeken in het goedkoopste hotel van de drie beschikbare gekozen. Beetje rondhangen, een bezoek aaneen totaal onverschillig MAS office, tickets verkopen had geen enkele prioriteit. Gelukkig had het Grote plein, wat vrij klein was, een heerlijk restaurant (Kah Ping). Maar door dit alles gaan de dollars er supersnel doorheen. Het bekorten van mijn bezoek aan dit deel van Malaysia speelt door mijn hoofd.
zondag 20 maart 1983, Hoover House Methodist Guest House, Sibu, Sarawak, Malaysia
