Encounter of the Third Kind
Vrienden gemaakt in de BTS (Bangkok Transport System ofwel The Skytrain) van Ashok naar Surasak Station. We stonden namelijk op ieder station een kwartier te wachten. Het was een beetje druk en er was een storing. Je staat dan meer dan anderhalf uur platgedrukt tegenover en naast en achter je in een treincompartiment. Dat schept in ieder geval al een lichamelijke band. En je kunt in elkaars oor fluisteren, je mond zit tegen je gesprekspartner haar oor geplakt. Ze heette Myra maar dat zal wel haar westerse naam zijn. Zo te zien had ze wat kleins met haar neus laten doen. Onze handen raakten elkaar op de stang ergens boven ons. Het viel mij op dat ze best lang was, wat handig was met de conversatie. Ze rook lekker, het was best romantisch. Bij het uitstappen zijn we elkaar uit het oog verloren.
Hierna begon het volgende wachten bij de ambassade van Myanmar. Ik had nummer E023. Dat zei niet zoveel. Volgens mij wordt het druk in Myanmar. Eens was je hier vrijwel de enige en kreeg je koffie aangeboden. Nu lijkt het op een groot wachtlokaal bij een busstation. Misschien is het een goed idee als er voortaan kledingadviezen gegeven worden aan toeristen voordat ze vertrekken naar zo’n land als Thailand. De esthetiek in kledingkeuze is beroerd.
