See Naples and die (Goethe)
“Napels zien en dan sterven” is een gevleugelde uitdrukking van Goethe, maar dit is mijn vierde bezoek aan deze mooie stad en het schiet niet op. Eigenlijk was ik er de eerste keer als liftende tiener in 1966 het dichts bij want toen werd met een mes mijn horloge van mijn pols gesneden. Het was nog wel zo’n prachtexemplaar van de HEMA. Het blonk! Gelukkig zijn de vuilnismannen weer aan het werk gegaan al gaat dat niet van harte. Wat een puinzooi op straat. Past wel goed in de sfeer van de stad. Werkelijk ieder stukje muur is onderhanden genomen door graffiti kunstenaars en hun minder getalenteerde volgers. Sowieso is het een stad van protest, Oekraïne word niet vergeten. En Sofia Loren en Maradona worden zeker niet vergeten, ze worden op iedere hoek geëerd. Maar de meeste eer gaat uit naar de pizza. Het was zondag en iedere pizzabakker kon op lange rijen rekenen voor zijn negotie. Het baksel in niet aan mij besteed, doe mij maar pasta. Napels is eigenlijk bijvangst op deze reis, het werkelijke doel is Puglia, de witte vlek voor mijn Italië. Maar ik wil eigenlijk niet weten waar ik morgen ben want dan is het geen reizen meer. Dan wordt het vakantie.
